Σε ένα από τα πιο όμορφα χωριά της Χαλκιδικής, την Άφυτο θα απολαύσεις ένα από τα πιο όμορφα γεύματα σου.
Υπενθυμίζω ότι ούτε αυτό το κείμενο είναι sponsored αλλά είναι εμπειρικό –
Στην μοναδική «Βούκα» της Ευρώπης, θα φας καλή ελληνική κουζίνα. Και λίγο από περουβιανή, καθώς στον κατάλογο υπάρχει ψάρι ημέρας ceviche, με tiger milk και chili.
Η γιαγιά μου μου έλεγε πάντα «μην αφήνεις τη βούκα σου» και όπως φαίνεται, έτσι την έλεγε την τελευταία μπουκιά και η γιαγιά των σημερινών ιδιοκτητών του εστιατορίου.
Κάπως έτσι προέκυψε και το όνομα του εστιατορίου, και κατοχυρωμένα πλέον τους ανήκεις το όνομα. Την επιχείρηση την πρωτοάνοιξαν οι παππούδες της οικογένειας το 1967, άλλαξε χέρια αλλά κατέληξε το 2020 στα χέρια των εγγονών. Έκτοτε άρχισε να γράφει μία πολύ γευστική σελίδα στο γαστρονομικό βιβλίο της Χαλκιδικής.
Όμορφο εστιατόριο χωρίς θέα αλλά με δημιουργική διάθεση. Θα φας και θα χορτάσεις γιατί οι μερίδες του είναι μεγάλες. Στο λογαριασμό θα βρεις λογικές χρεώσεις. Το σέρβις είναι γρήγορο και εξυπηρετικό. Σου δίνει πολύ καλή αίσθηση φιλοξενίας, πολύ πάνω από το μέσο όρο της Χαλκιδικής.
Επισκεφθήκαμε τη «Βούκα» ένα όμορφο βράδυ του Ιούνη. Ήξερα ότι αυτή έπρεπε να είναι η πρώτη μας στάση για φαγητό στην Άφυτο. Δεν μου είχε πει κανείς κάτι τέτοιο, αλλά είχα διαβάσει τα σχόλια για το πού να φάω στην Άφυτο και η διαίσθηση μου μου έλεγε ότι ήταν αληθινά. Πάντα βρίσκεις και κάποιον που θα έχει βάλει «πολύ κακό» στην αξιολόγηση ενός εστιατορίου, αλλά από τα σχόλια του καταλαβαίνεις ότι αυτός και σε Μισελενάτο πάλι με «πολύ κακό» θα το αξιολογούσε!
Τι φάγαμε στη «Βούκα»
Η παρέα πεινούσε και ήθελε και κρασί. Ελληνικό επώνυμο κρασί πάντα.
Στο διπλανό τραπέζι είχαν παραγγείλει την ποικιλία αλοιφών αλλά εμείς συγκρατηθήκαμε και παραγγείλαμε την πράσινη φάβα και τον ταραμά – ταραμά παραγγέλνω πάντα το καλοκαίρι. Η φάβα ήταν βελούδινη και βαθιά νόστιμη από μόνη της. Πάνω στο φρυγανισμένο ψωμί που την συνόδευε, και με λίγο από την αποξηραμένη παλαμίδα, τη μαριναρισμένη ντομάτα και την κρίταμα Χαλκιδικής, ήταν εξαιρετικό starter.
Στον ταραμά έχω αγάπη μεγάλη τα τελευταία χρόνια. Λειτουργεί για μένα ως κριτήριο για το αν το γεύμα θα πάει καλά ή όχι. Καλός ταραμάς, καλό φαγητό. Κακός ταραμάς, κακό φαγητό κ.ο.κ.. Λοιπόν, αυτός ήταν όνειρο. Ελαφρύς και μυρωδάτος, όχι πολύ αλμυρός, όχι flat, έβγαζε και τη γεύση της θάλασσας σε συνδυασμό με το αυγοτάραχο Μεσολογγίου, τα φύκια, το ροζ πιπέρι και ενισχυμένο από την οξύτητα του λεμονιού με κέρδισε. Αυτό και ένα ποτήρι τσίπουρο με λίγο πάγο και ήμουν εντάξει! (μία ολόκληρη παράγραφος για τον ταραμά ε; Μάλλον μου άρεσε πολύ!)
Για κυρίως παραγγείλαμε τη γαριδομακαρονάδα, η οποία ήταν spicy. Πλούσια και με βάθος στη γεύση, οι ταλιατέλες με γαρίδες στα κάρβουνα, μύδια, ζωμός dashi – γαρίδας, nduja και κρόκος Κοζάνης. Αρκετά καλό και χορταστικό. Ταίριαζε με το Βιδιανό από Diamantakis Winery, που παραγγείλαμε.
Πανέμορφο το στήσιμο της λαδένιας Κιμώλου που ήρθε νωρίτερα στο τραπέζι. Πολύ γευστικός ο γαύρος μαρινάτος σε παλαιωμένο ξύδι, που ήταν επάνω της, όπως και το γαλάκτωμα από τις ντομάτες και τα μυρωδικά. Δημιουργικό πιάτο, αν μη τι άλλο.
Γλυκάκι κερασμένο δεν υπήρχε.
Θα ξαναπάω.
***Τα προϊόντα και οι προτάσεις αγοράς είναι επιλογές των συντακτών του Foodstory χωρίς εμπορικό σκοπό ή διαφημιστικό έσοδο.
Διαβάστε ακόμη: 24 ώρες στην Αλεξανδρούπολη: Πρωινό, μεσημεριανό και δείπνο με γεύση & ατμόσφαιρα
