Κάποιος φίλος που διάβασε, ότι η 1η Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί ως παγκόσμια ημέρα ξινόμαυρου με ρώτησε, ποιος είναι ο λόγος που χρειάζεται αυτή η μέρα.
Σκέφτηκα πως μία γιορτή δεν χρειάζεται λόγο και έτσι δεν το έψαξα παραπάνω (τουλάχιστον προς το παρόν).
Θυμήθηκα την πρώτη μου επαφή με εκπροσώπους του ελληνικού αμπελώνα και την διευθύντρια, σήμερα της Ένωσης Οινοποιών Βορείου Ελλάδος, Αλεξάνδρα Ανθίδου, που πριν από πολλά πολλά χρόνια μου είχε μιλήσει για τις τέσσερις ελληνικές ποικιλίες – ambassadors του ελληνικού κρασιού: το ασύρτικο και η μαλαγουζιά για τα λευκά, το αγιωργίτικο και το ξινόμαυρο για τα κόκκινα.
Να είμαστε τώρα, αρκετά χρόνια μετά, στην Παγκόσμια Ημέρα Ξινόμαυρου, όπου πλέον οι περισσότεροι οινόφιλοι ή μη γνωρίζουν πολύ καλά και τις τέσσερις πολύ αγαπημένες ελληνικές ποικιλίες.
Είναι μια πολύπλευρη ποικιλία που μπορεί να δώσει μια μεγάλη ποικιλία κρασιών. Η γεύση και το στυλ του κρασιού εξαρτώνται από παράγοντες όπως η περιοχή καλλιέργειας, το κλίμα, η ωρίμανση και η οινοποίηση.
Το ξινόμαυρο έχει μοναδική γεύση που δεν μοιάζει με καμία άλλη ποικιλία σταφυλιών. Τα κρασιά έχουν συνήθως έντονα αρώματα φρούτων, όπως δαμάσκηνα, κεράσια και βατόμουρα. Μπορεί επίσης να έχουν αρώματα μπαχαρικών και βοτάνων.
Το ξινόμαυρο, ως ένας θησαυρός της ελληνικής αμπελουργίας
Καθώς ανοίγουμε τον φάκελο της ελληνικής αμπελοοινικής πολυμορφίας, συναντάμε έναν πραγματικό θησαυρό: το ξινόμαυρο. Συνεχίζει να μας εκπλήσσει με την πολυπλοκότητα, την ποικιλομορφία και την ιδιαίτερη γευστική του προσφορά.
Σε κάθε ποτήρι κρύβονται χιλιάδες χρόνια ιστορίας, παράδοσης και καινοτομίας, προσκαλώντας μας να ανακαλύψουμε το μαγικό κόσμο του. Η προέλευση του είναι άγνωστη, αλλά πιστεύεται ότι καλλιεργείται στη Βόρεια Ελλάδα για χιλιάδες χρόνια.
Το ξινόμαυρο, γνωστό για την υψηλή οξύτητά του και τη μέση αλκοολική περιεκτικότητά του, είναι ένας μεστός καμβάς όπου χορεύουν αρώματα σκούρων κόκκινων φρούτων. Τα φαινολικά του συστατικά προσφέρουν ένα βάθος και μια πολυπλοκότητα που δεν περνά απαρατήρητη.
Διάβαστε ακόμη: ΒΑΕΝΙ- Νάουσα: Δράσεις ενημέρωσης για την ασφαλή κατανάλωση κρασιού
Οι αμπελώνες της ποικιλίας αυτής ριζώνουν σε διάφορες περιοχές της Βόρειας Ελλάδας, εκ των οποίων ξεχωρίζουν η Νάουσα, το Αμύνταιο, η Γουμένισσα και η Ραψάνη.
Κάθε περιοχή, με το μοναδικό της terroir, προσδίδει στο ξινόμαυρο διαφορετικές πινελιές, δημιουργώντας εκδοχές που κυμαίνονται από ελαφριά και φρουτώδη, μέχρι πλούσια και συμπυκνωμένα κρασιά.
Η Νάουσα, γνωστή για τα πλούσια και εντυπωσιακά κρασιά της, στολίζει το ξινόμαυρο με εκρηκτικά αρώματα και γεύσεις. Στο Αμύνταιο, το ξινόμαυρο μας χαρίζει μια πιο ελαφριά και φρέσκια παρουσία, ενώ η Γουμένισσα και η Ραψάνη εισάγουν νότες που αντανακλούν τις ιδιαιτερότητες των εδαφών και του κλίματός τους.
Η διεθνής αναγνώριση του ξινόμαυρου τις τελευταίες δεκαετίες αναδεικνύει την αξία και τα potentials του. Η εξαγωγή των κρασιών αυτών σε όλο τον κόσμο αποτελεί ένδειξη της αυξανόμενης δημοτικότητας και αποδοχής τους από οινολόγους και λάτρεις του κρασιού παγκοσμίως.
Το ξινόμαυρο και οι τρεις σωματοφύλακες του ελληνικού οίνου
Αυτές οι τρεις ποικιλίες είναι από τις πιο δημοφιλείς ελληνικές ποικιλίες. Τα κρασιά τους είναι γνωστά για την ποιότητά τους και την αυθεντική τους ελληνική γεύση.
Το Ασύρτικο είναι μια λευκή ποικιλία σταφυλιών που καλλιεργείται κυρίως στη Σαντορίνη και πλέον και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας. Διαθέτει υψηλή οξύτητα και αρώματα εσπεριδοειδών, αχλαδιού και ροδάκινου. Τα κρασιά από Ασύρτικο είναι συνήθως ξηρά και έχουν μια ζωντανή και φρουτώδη γεύση.
Η Μαλαγουζιά είναι μια λευκή ποικιλία σταφυλιών που καλλιεργείται σε πολλές περιοχές της Ελλάδας. Είναι μια ποικιλία με υψηλή οξύτητα και αρώματα τροπικών φρούτων, όπως ανανά, γκρέιπφρουτ και μανταρίνι. Τα κρασιά Μαλαγουζιά έχουν μια αρωματική και γεμάτη γεύση.
Το Αγιωργίτικο είναι μια κόκκινη ποικιλία σταφυλιών που καλλιεργείται κυρίως στη Νεμέα. Είναι μια ποικιλία με μέτρια οξύτητα και αρώματα κόκκινων φρούτων, όπως κεράσι, δαμάσκηνο και βατόμουρο. Τα κρασιά Αγιωργίτικο είναι συνήθως ξηρά και έχουν μια πλούσια και γεμάτη γεύση.
Διάβασε ακόμη:
