Let s talk about cilantro! Ο κόλιανδρος που έχει πλέον γίνει πολύ γνωστός και στην ελληνική αγορά, μοιάζει πολύ με τον μαϊντανό αλλά δεν έχει καμία σχέση γευστικά.
Αυτό το αρωματικό φυτό δίνει ένα υπέροχο άρωμα στα κρέατα, τις σούπες και τις κρέμες. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιήσετε τους σπόρους του για καρύκευμα.
Ή το λατρεύεις ή το σιχαίνεσαι. Δεν υπάρχει μέση λύση! Τα φύλλα έχουν διαφορετική γεύση από τους σπόρους, με χροιά εσπεριδοειδούς. Ωστόσο, μερικοί άνθρωποι βιώνουν μια δυσάρεστη γεύση σαπουνιού ή μια δυσοσμία και αποφεύγουν τα φύλλα.
Και εξηγούμαι:
Όσοι αγαπούν τον κόλιανδρο ισχυρίζονται ότι έχει μια αναζωογονητική γεύση όπως λεμόνι ή λάιμ, ενώ σε όσους δεν αρέσει, να έχουν μια ισχυρή αποστροφή προς τη γεύση και την οσμή του.
Σε μια γενετική έρευνα περίπου 30.000 ατόμων, έχουν βρεθεί δύο γενετικές παραλλαγές, που συνδέονται με την αντίληψη του κόλιανδρου, εκ των οποίων η πιο κοινή είναι ένα γονίδιο που εμπλέκεται στην ανίχνευση των οσμών. Το γονίδιο OR6A2, βρίσκεται μέσα σε μια συστάδα των οσφρητικών υποδοχέων γονιδίων και κωδικοποιεί έναν υποδοχέα που είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος στα αλδεΰδη (aldehyde) χημικά. Χημικοί γεύσης έχουν βρει ότι το άρωμα του κόλιανδρου δημιουργείται από μισή δωδεκάδα και πλέον συστατικών και τα περισσότερα από αυτά είναι αλδεϋδή. Εκείνοι που αντιπαθούν τη γεύση είναι ευαίσθητοι στις υπαίτιες ακόρεστες αλδεΰδες, ενώ ταυτόχρονα μπορεί επίσης να μην είναι σε θέση να ανιχνεύσουν τις αρωματικές χημικές ουσίες που άλλοι βρίσκουν ευχάριστη. Σύνδεση μεταξύ της γεύσης και πολλών άλλων γονιδίων, συμπεριλαμβανομένου και ενός υποδοχέα πικρής γεύσης, έχουν επίσης βρεθεί.
Θρεπτικά συστατικά
Το διατροφικό προφίλ του κόλιανδρου είναι διαφορετικό από τους φρέσκους βλαστούς και τα φύλλα. Τα φύλλα είναι ιδιαίτερα πλούσια σε βιταμίνη Α, βιταμίνη C και βιταμίνη Κ, με μέτρια περιεκτικότητα σε διαιτητικά ορυκτά. Αν και οι σπόροι έχουν γενικά χαμηλότερη περιεκτικότητα σε βιταμίνες, παρέχουν όμως σημαντικές ποσότητες διαιτητικών ινών, ασβέστιο, σελήνιο, σίδηρο, μαγνήσιο και μαγγάνιο.
Ο κόλιαντρος προσφέρει στο φαγητό μια ιδιαίτερη γεύση ενώ χρησιμοποιείται την μεξικάνικη, την κινεζική, την ινδική, την λατινική αμερικανική και την τουρκική κουζίνα. Είναι ένα βότανο που χρησιμοποιείται ευρέως και στην Ευρώπη και κυρίως στις νοτιοανατολικές περιοχές της.
Χρησιμοποιείται ως φρέσκο μυρωδικό ή γαρνιτούρα σε σαλάτες, σως, ή ζεστά πιάτα για να δώσει φρεσκάδα και λιγότερα συχνά είναι συστατικό κάποιας παρασκευής.
Από τις πιο γνωστές του εκδοχές είναι αυτή του γουακαμόλε.
